In Memoriam Ger Groenendaal
Bestuur
Afgelopen maandag 10 januari is Ger Groenendaal, een bijzonder markante man, heengegaan.
Ger mocht net geen 89 worden. Een gezellige, maar zeker ook een serieuze golfer, die sinds 2005 lid van onze club was.
Ger was een geboren Amsterdammer die door een bijzonder wending zijn werkzame leven in de olie was, in allerlei variante van afgewerkte oliën dan wel te verstaan. In de na-oorlogse jaren bouwde hij daarmee een mooi bedrijf op. Na vele jaren heeft hij dat gunstig kunnen verkopen en kreeg hij alle tijd om zich op de muziek te storten.
Saxofoon spelen werd zijn lust en zijn leven en hij pakte dat wel serieus aan. Hij formeerde een combo met beroepsmusici om bij feesten en partijen op te treden.
Een bevlogen en begaafd saxofonist, maar daarnaast voorzien van een prachtig sonoor stemgeluid dat uitstekend paste bij het veel gespeelde en gewaardeerde 50-er en 60-er jaren repertoire.
De combinatie met zijn Mieke paste ook als een handschoen, zij als toetsenist en zangeres, Ger op de sax. Het was voor iedereen een genoegen naar dit stel te luisteren en te zien hoeveel ze voor elkaar betekenden. En waar kun je dat beter mee laten zien dan met muziek.
Tijdens een golfreis naar Duitsland heb ik de eer gehad hem als roadie te mogen helpen met het sjouwen van al zijn mooie, professionele en dure apparatuur. Daar sprak vertrouwen uit en – slimmigheid – want dat sjouwen blijft altijd een noodzakelijke maar oninteressante pokkenklus. Het schept wel een band en daarom eindigden Ger en ik als allerlaatsten in de bar om ons beider repertoire van Max Tailleurachtige moppen aan elkaar te vertellen. Zowel in voorraad moppen als qua dorst waren wij redelijk aan elkaar gewaagd, maar toonde hij zich uiteindelijk toch ook hierin meester. Helaas, nooit meer zijn mooie muziek in combinatie met mijn soms mooie, soms leuke maar meestal stevige moppen.
De afgelopen jaren zijn wij vanuit de club door alle omstandigheden niet aan het organiseren van golftrips toegekomen. Maar Ger wilde wel vieren wat er te vieren was, maar alleen met de juiste attributen: Oud en Nieuw met appelflappen, OUDERWETSE APPELFLAPPEN! Zo hoort het en zo zou het moeten blijven! Maar geen bakker die nog van die platte dingen met een gat er in maakt! Daarom zelf maar aan de bak om een paar van die ouderwetse appelflappen voor hem te maken. Ik heb nooit gehoord of hij ze lekker vond, maar misschien zegt dat al wel genoeg?
Wij wensen Mieke, kinderen en verdere familie sterkte met dit verlies, maar vooral erg veel mooie herinneringen om het verdriet en gemis te verzachten.
Ik koester er in ieder geval vele.
Peter Bruining