Stel je voor …
1 oktober, drie-en-dertig Heeren maken zich op voor dé HeerenMatchplay wedstrijd van het jaar, de GRANDE FINALE.
In de verte pakken de donderwolken zich samen. Flarden van een storm en regengordijnen spoeden zich over het vlakke land van Noord-Holland, voortgedreven door een snijdende koude wind die zich in de loop van de middag in kracht zal ontwikkelen tot ver boven gemiddeld.
Paraplu’s, regenpakken en extra handschoenen zijn meegenomen om te overleven. Tot zover hoe het vroeger ooit was en beschreven staat in de geschiedenisboeken.
Anno 2025 ziet de wereld er heel anders uit …
Nog steeds 1 oktober maar windstil, droog en een warme zon erbij.
Vliegtuigen hebben condens-sporen in de lucht getrokken die verdacht veel lijken op de vlucht van een golfbal en die de hele middag boven de baan blijven hangen als navigatie voor de perfecte slag naar de hole.
Geen enkele speler heeft überhaupt maar gedacht aan een paraplu of regenkleding. Wel was men de korte broeken vergeten.
Nee, opwarming van de aarde heeft niet alleen maar nadelen.
Mooier dan dit kunnen we het niet krijgen, drie-en-dertig Heeren hebben genoten.
De Grande Finale
Wederom op de schitterende banen van Westwoud. Wat is het een genot om daar te spelen. De greens, groot, snel en zonder obstakels, TOP. De fairways lagen er schitterend bij, kort gras en weinig bladeren op de baan die het zoeken naar een bal kunnen belemmeren. En de rough was goed te overzien. Het was en is er allemaal tip-top verzorgd, mag ook wel als de baan onderdeel is van een Europese tour.
Wij als Heeren hadden het voorrecht om daar een middag buiten te spelen.
Voordat de Heeren losgelaten werden nog de briefing en loting.
Vorig jaar was er nog enige (lees serieuze) vertraging in het spel van de Heeren …
Om dat dit jaar te voorkomen waren er dan ook serieuze maatregelen nodig.
Een peptalk om snelheid hadden we vorig jaar al gehouden, werkte niet.
De maatregelen van dit jaar: 
spelen van blauw, alleen naar je eigen bal zoeken, zo nodig een bal droppen en als noodmaatregel een hole overslaan. Al deze maatregelen hebben geholpen.
Slechts 2 minuten later dan gepland kwam de finale flight binnen. TOP, TOP, TOP.
Er was dan ook voldoende tijd om, heerlijk in het zonnetje, op hole 19 na te praten onder het genot van een hapje en een drankje.
Zelfs Westwoud maakte complimenten.
De Wedstrijd
De perfecte omstandigheden haalde bij de meeste spelers het beste naar boven.
Er werd fanatiek gestreden en zoals het bij een finale past, waren de wedstrijden uitermate spannend.
Van de 30 partijen eindigden maar liefst 23 in een stand van maximaal 2 up.
Net als vorig jaar deed Rut Wakker een ultieme poging om nog in de prijzen te vallen, alhoewel hij niet ingedeeld was in de finalepoule met favorieten.
Lukte het hem vorig jaar wel om zo alsnog op het podium te komen, dit jaar bleef hij steken op een vierde plek.
Verder viel het dit jaar wederom op dat er een goede mix was tussen fanatiek spelen en genieten van de geweldige omstandigheden. Een ieder genoot volop van 19 holes golfplezier.
Zoals elk jaar tijdens de finaledag waren er ook dit jaar mooie prijzen te winnen.
Kees van den Bos stelde wederom een aantal hele mooie flessen wijn beschikbaar, die werden uitgereikt aan de verschillende winnaars van de dagprijzen.
De Longest drive
was dit jaar de prooi voor Alejandro.
De kampioen van de afgelopen twee jaar liet gedurende dit seizoen her en der wat puntjes liggen en gaf vakantie dit jaar voorrang, de drie-op-een-rij kwam daarmee buiten bereik voor hem.
Door naast de longest ook zijn twee partijen van de dag te winnen en daardoor te stijgen naar een gedeelde vijfde plek in de eindstand gaf hij wel het signaal nog volop mee te tellen.
De Neary
werd, net als vorig jaar, geslagen door Rob Steijger. Die wederom zijn bal het dichtst bij de vlag wist te krijgen op uitermate moeilijk hole, waar de vlag zeer gemeen was gestoken.
Bij het in ontvangst nemen van zijn prijs wist Rob nauwkeurig uit te leggen hoe hij vorig jaar de neary had geslagen. We zijn benieuwd of hij volgend jaar weer weet te winnen en dan uit gaat leggen hoe hij hem dit jaar heeft geslagen.
De dagprijs
Twee spelers wisten één van hun wedstrijden met groot verschil te winnen (6up); Peter Bluijs en Rob Steijger (die daarmee zijn tweede prijs van de dag won).
Dankzij de gulle gift van Kees hoefden we niet moeilijk te gaan uitrekenen wie de enige winnaar zou worden maar konden we hen beiden een prijs overhandigen.
De Aad van den Hoek trofee
Ook dit jaar werd er, alweer voor het negende seizoen, fanatiek gestreden om de Aad van den Hoek trofee.
De rode lantaarn, de wisseltrofee voor de speler die over het gehele seizoen het meest constant net naast de punten greep. Meerdere spelers streden wederom om deze eer maar durfden de finale uiteindelijk niet te spelen.
Dit jaar derhalve een nieuwe naam op de trofee: Gerard Zwinkels. Zijn tactiek was om weinig wedstrijden te spelen en regelmatig te verliezen. Ook hij kon naar huis met een fles wijn.
De birdiecompetitie
was dit jaar uitermate spannend.
Bij de start van de finale stonden Robert Makkelie en Robert Mentjox nek aan nek, met ieder 4 geslagen birdies. Tijdens de finale werd er twee maal een birdy geslagen, door Chris Franssen en door Robert Mentjox. 
Waarmee de laatste dus de winnaar werd van de birdie competitie en daarvoor een mooie bronzen birdie kreeg.
En naar huis ging met de visschotel voor twee personen, die beschikbaar was gesteld door Guyt vishandel in Zandvoort.
De finale-flight
Robert Mentjox (aan kop in het klassement met 17 punten) lootte tegen Ben Ruckert en Martin Spaans, ook een koploper, speelde de andere partij tegen Kees van de Bos.
Zowel Robert als Martin wisten hun eerste partij te winnen, waarmee ze op 19 punten kwamen en samen uit zouden gaan maken wie zich tot kampioen HeerenMatchplay 2025 zou gaan laten kronen.
Kees en Ben bleven na hun eerste partij steken op 16 punten en gingen onderling uitmaken wie de competitie als derde zou gaan eindigen.
Kees trok deze partij geroutineerd en overtuigend naar zich toe en legde daarmee beslag op weer een prijs. Kees verzamelt de laatste jaren ereplaatsen, bij hem komen routine en klasse steeds weer bij elkaar.
Robert en Martin maakten er een spannende finalepartij van.
Lang hielden beiden zicht op de overwinning, het was een hoogstaande wedstrijd die vooral mentaal veel van de spelers vroeg. Uiteindelijk wist Robert de partij naar zich toe te trekken en daarmee voor het eerst zijn naam op de wisseltrofee HeerenMatchplay te krijgen.
Het feit dat hij ook de birdie-competitie had weten te winnen, onderstreepte dat hij over het gehele seizoen gezien een terechte winnaar is.
Kees kreeg als derde prijs twee greenfee bonnen, ter beschikking gesteld door golfbaan Westwoud.
Martin kreeg als tweede prijs een waardebon, te besteden bij Spaarnwoude.
Robert kreeg als winnaar een mooie trofee (het bronzen clubhoofd), zijn naam op de wisseltrofee en het bord in het clubhuis en een hele mooie waardebon, te besteden bij Spaarnwoude.
Rest nog onze dank aan:
Peter Bruining
voor het maken en beschikbaar stellen van mooie trofeeën.
Vishandel Guijt voor het beschikbaar stellen van een mooie visschotel.
Kees van de Bos voor het beschikbaar stellen van een doos met hele goeie flessen wijn.
De smeerploeg voor het maken van de lunchpakketten met de broodjes wederom gesponsord door Raymond Timmer
Eric van de Storm voor zijn onderhandelingen met de Westfriese Golfclub
De Westfriese Golfclub voor hun warme gastvrijheid en het beschikbaar stellen van twee greenfees.
En alle spelers voor het met elkaar zorgen voor een heel fijn seizoen HeerenMatchplay.
De Wedco’s gaan nu een korte winterslaap in, even geen verplichting op de woensdagavond is ook wel eens fijn.
Wel gaan we uiteraard al nadenken over de opzet van de HeerenMatchplay 2026 en melden ons weer in het begin van het nieuwe jaar.