Actueel

HeerenMatchplay 2020

Bou Verhoeff

Heeren,

Begin dit jaar was uw wedco druk bezig met de voorbereidingen van een nieuw HeerenMatchplay seizoen.
De inschrijvingen liepen lekker en alle seinen stonden op groen voor een mooie competitie toen de berichten over een nieuw virus ergens in China begonnen binnen te druppelen.
Op dat moment nog de ver van mijn bed show, maar dat duurde niet lang.
De start van de competitie was gepland op 8 april, maar zoals vrijwel bij alles in Nederland stak Corona hier een stokje voor.

Er brak een bizarre periode aan, waarin het land vrijwel stil lag en voor de verandering matchplay niet de prioriteit was van de Heeren.
Sommige Heeren hadden het (on)genoegen om daadwerkelijk kennis te maken met het virus, gelukkig kwam een ieder er goed vanaf.

Ergens begin juni moesten wij ons opnieuw beraden.
De  lockdown werd steeds meer versoepeld en het ging erop lijken dat het weer mogelijk zou worden om weer in wedstrijdverband te gaan spelen.
Voorzichtig informeerden we of er animo was om deel te nemen aan een verkorte competitie, waarin er wel serieus zou worden gespeeld maar waar vooral spelplezier en het weer met elkaar kunnen spelen voorop zou staan.

We merkten dat er veel enthousiasme was en op 8 juli starten we met 54 deelnemers aan een aangepaste competitie.
Coronaregels maakten dat er geen gezamenlijke avonden met de even en de oneven groep mogelijk waren.
Omdat er in totaal onvoldoende wedstrijden gespeeld konden worden om van een serieuze competitie te kunnen spreken, besloten we dat er  geen officiële kampioen zou worden gekroond aan het eind van het seizoen.

Uiteindelijk hebben zowel de even als de oneven groep zes rondes kunnen spelen, over het algemeen in bijzondere omstandigheden.
We hebben storm, regen, extreme hitte en het ideale golfweer gehad.
De animo was groot, veel weken hadden we het maximaal toegestane aantal flights nodig.

Zoals gewoonlijk verschilden ook dit jaar de instelling van de verschillende spelers sterk van elkaar.
Sommigen namen het matchplayen zeer serieus en speelden elke week alsof hun leven ervan af hing.
Zij gingen vaak zeer voldaan naar huis na een fel bevochten winstpartij, of uiterst teneergeslagen na een onverwachte verliesbeurt.
In elk geval beleefden ze elke ronde weer zeer intensief, ze hadden echt het gevoel dat ze leefden.
Anderen vonden geweldig om elke week weer te kunnen spelen met bekenden, ongeacht de uitslag.

We hadden het geluk dat de meeste avonden uitermate geschikt waren om hole tien te spelen op het terras, vaak werd het behoorlijk laat.
Het was wederom geweldig om te merken dat deze twee verschillende manieren om onze competitie te beleven zo goed samen gaan in de wedstrijdavonden.
De opgewonden discussies over wedstrijdverloop, indeling, gedrag van tegenspeler en alles wat verder nog te bediscussiëren viel, horen daar ook helemaal bij en maken het geheel zo de moeite waard.

Dit jaar waren er na 6 rondes drie kanshebbers op de eindzege, waarvan Ralph Kras met 11 punten de ranglijst aanvoerde. Gevolgd door Kees van den Bos en Peter Logmans met elk 10 punten.
Ralph stak dit jaar in een bloedvorm en was de enige speler die na een respectabel aantal wedstrijden geen enkele verliespartij hoefde te noteren.
Als we een volledige competitie hadden kunnen spelen zou hij zeker bij de kanshebbers horen om zijn naam op de wisseltrofee te krijgen.

Ook noemenswaardig was het feit dat na 6 rondes er 8 spelers waren die het voor elkaar kregen om 0 punten te halen, soms na het uitvechten van enkele heroïsche wedstrijden.
De bekende strijders om de jaarlijkse Aad van de Hoek trofee waren daarbij en enkele spelers die niet verder waren gekomen dan een enkele, verloren, wedstrijd.
Opvallend was ook de prestatie van Allardes Hoiting, die begon met overrwinningen  in de oneven groep, toen overstapte naar de even groep en daar rustig door ging met winnen.
Halverwege de competitie had hij alles nog gewonnen  met als gevolg dat hij in de daaropvolgende wedstrijden werd ingedeeld tegen de “kanonnen” uit zijn groep.
Dat werden gevechten tegen de bierkaai, waarin hij zich manmoedig weerde, met uiteindelijk een comfortabele plek in de subtop als resultaat.

Na een aantal rondes hebben we voorzichtig geïnformeerd of er interesse zou zijn voor een afsluitende wedstrijddag aan het eind van het seizoen op een buitenbaan, de finaledag.
We hielden er rekening mee dat hier weinig animo voor zou zijn gezien het geringe aantal wedstrijden en het feit dat er steeds ruim afstand van elkaar gehouden moet worden.
We waren aangenaam verrast door het feit dat er veel enthousiasme voor deze dag was en uiteindelijk 42 spelers zich hiervoor opgaven.
De finaledag werd vastgesteld op 7 oktober en zou gespeeld worden op golfbaan Regthuys in Winkel, met aansluitend een borrel en een gezamenlijk diner in het clubhuis.

Tien dagen voor de finale kwamen er echter weer nieuwe coronamaatregelen die roet in het eten gooiden.

Het was vanaf die dag niet meer mogelijk om met een grote groep te gaan eten of drinken, wat de hele opzet van die dag teniet deed.

Tot onze spijt waren wij dus genoodzaakt om voor dit jaar de finaledag af te blazen.

Regthuys bood ons wel de gelegenheid om die dag daar te komen spelen tegen een aantrekkelijk tarief.
Op 7 oktober troffen negen spelers, die van deze gelegenheid gebruik maakten, elkaar op de parkeerplaats van de golfbaan.
We konden in het lege clubhuis wat te drinken halen, wat we wel buiten op moesten drinken gezien de maatregelen die van kracht waren.
Vervolgens speelden we in drie drieballen de matchplay variant “Mexicaantje”, waarbij er per hole zes punten te verdelen zijn onder de spelers.
De baan lag er heel goed bij en was zeer plezierig om te spelen met een aantal uitdagende holes.
We hadden het geluk dat deze woensdag de enige dag was die week waarop het niet regende. De omstandigheden waarin de die middag speelden waren vrijwel ideaal.

Na afloop hebben we buiten wat gedronken met elkaar en kregen we nog wat te snakken aangeboden door de baan.
We waren het met elkaar eens dat het de moeite waard is om volgend jaar hier terug te komen op volle sterkte om dan hopenlijk een volledige competitie volwaardig af te sluiten.